Waar word je gelukkig van? Tirzah Libert geeft meteen antwoord. ‘‘Ik vind het leuk om mensen te helpen, ongeacht religie of afkomst. Als bruggenbouwer, of gewoon heel praktisch. Ik word er gelukkig van om mensen te helpen om hun dromen te verwezenlijken.’

In 2003 kwam Libert met haar 2 kinderen naar Zeist. Ze vond een woning aan de Prinses Margrietlaan en was in no time ingelijfd bij verschillende vrijwilligers-initiatieven. ‘‘Bij de toenmalige ingang L aan de Margrietlaan hebben we ervoor gezorgd dat er een voetbal- en basketbalveldje kwam. Bij de bewonerscommissie -ik was de enige vrouw in dat gezelschap- verrichtte ik hand- en spandiensten. Ik bracht bijvoorbeeld een bloemetje bij nieuwe bewoners.’’ Ook binnen de hulpdienst ‘Wijk-voor-de-wijk’ stond ze al snel bekend als een vrouw die haar handen nergens voor omdraait. Boodschappen doen, post halen, ouderen wegbrengen en begeleiden als ze op bezoek gingen. ‘‘Al dat soort klusjes heb ik graag gedaan. Net als eenzame ouderen opzoeken.’’ Ze benadrukt lachend dat het niet alleen maar geven was, maar een uitwisseling. ‘‘Op mijn 50-e heb ik van andere vrijwilligers fietsles gekregen.’’ Dat had Tirzah namelijk niet geleerd in haar jeugd op Aruba. Tussen de bedrijven door zette ze een bewegingsgroep op voor vrouwen. ‘‘Het eerste seizoen heb ik zelf meegedaan, maar ik houd niet zo van binnen sporten. Ik doe het liever buiten.’’

Nu de kinderen zijn opgegroeid, bereidt ze zich voor op verhuizen naar Curaçao. Op afroep is ze nog steeds inzetbaar om hulp te bieden. Een vrijwilligerscontract tekenen bij MeanderOmnium wilde ze niet. ‘‘Het is vrijwillig. Als iemand hoog zit, ben ik beschikbaar, maar niet op contract.’

 

De Nieuwsbode Zeist 13.07-2016